|| Βασιλεύς Παύλος ||  :: Κεντρική σελίδα :: 
 

Βασιλεύς Παύλος (1947-1964)

 

Βασιλιάς των Ελλήνων (1901-1964). Τριτότοκος γιος του βασιλιά Κωνσταντίνου Α΄ και της βασίλισσας Σοφίας. Όταν εκθρονίστηκε ο πατέρας του (1922) και στο θρόνο ανέβηκε ο άτεκνος αδερφός του Γεώργιος, ο Παύλος έγινε διάδοχος. Όταν τον Απρίλιο του 1924 η Ελλάδα ανακηρύχθηκε Αβασίλευτος Δημοκρατία, ο Βασιλεύς Γεώργιος Β΄ και ο Πρίγκιπας Παύλος αναγκάστηκαν να φύγουν από τη χώρα. Αμφότεροι εγκαταστάθηκαν στο Λονδίνο. Ο Παύλος εργάστηκε για ένα χρόνο ως μαθητευόμενος μηχανικός αεροσκαφών με το όνομα Πώλ Μπέκ στο εργοστάσιο του Άρμστρογκ Χουίτγουωρθ στο Κόβεντρι, μένοντας για δέκα μήνες στο Λέμιγκτον. Στην Ελλάδα ξαναγύρισε το 1935 μαζί με το Γεώργιο και το 1938 νυμφεύτηκε τη Γερμανίδα πριγκίπισσα Φρειδερίκη. Την 1η Απριλίου 1947 διαδέχτηκε στο θρόνο τον αδερφό του Γεώργιο Β΄, που πέθανε. Κατά τη βασιλεία του έδειξε χαρακτήρα μετριοπαθή και μόνιμη προσπάθειά του ήταν να διατηρήσει την πολιτική διαμάχη των κομμάτων μακριά από οξύτητες. 

Λίγο μετά την ενθρόνιση του βασιλέως Παύλου Α΄, η Κομμουνιστική εξέγερση που είχε οδηγήσει σε συγκρούσεις στη βόρεια Ελλάδα την άνοιξη του 1946 εξελίχθηκε σε γενικευμένο Εμφύλιο Πόλεμο. Ο Εμφύλιος Πόλεμος τερματίστηκε στα τέλη Αυγούστου του 1949 με την επικράτηση του εθνικού στρατού στα βουνά κοντά στην Αλβανική μεθόριο. Είχε υπάρξει ακόμα πιο επώδυνος για τον Ελληνικό λαό απ΄ ότι ο ίδιος ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος. Το ένα δέκατο του πληθυσμού της χώρας είχε μείνει άστεγο.

Στις 4 Οκτωβρίου του 1955, πέθανε ο επικεφαλής της Ελληνικής κυβέρνησης Στρατάρχης Παπάγος. Ο Βασιλεύς Παύλος Α΄ επέλεξε ως νέο Πρωθυπουργό τον Υπουργό Δημοσίων Έργων Κωνσταντίνο Καραμανλή - ο οποίος είχε εντυπωσιάσει το Βασιλέα με τον δυναμισμό που επέδειξε στην προσπάθεια ανασυγκρότησης ύστερα από τους καταστροφικούς σεισμούς του 1952-53. Για τα επόμενα οκτώ χρόνια, υπό τον Καραμανλή, η Ελλάδα γνώρισε σταθερότητα και οικονομική ανάπτυξη που στηριζόταν στη μεγαλύτερη βιομηχανοποίηση και τη δημιουργία ενός ακμαίου τουριστικού κλάδου. Ο Βασιλεύς Παύλος δέχτηκε με ευχαρίστηση τις αλλαγές στο σύνταγμα που εισηγήθηκε ο Καραμανλής, οι οποίες επέτρεψαν στις Ελληνίδες να μετέχουν στα κοινά. Το Μάρτιο του 1963 η Ελληνική μοναρχία γιόρτασε την εκατονταετηρίδα της. Τον Ιούλιο, ο Βασιλεύς Παύλος και η Βασίλισσα Φρειδερίκη προσκλήθηκαν να πραγματοποιήσουν επίσημη επίσκεψη στο Λονδίνο. Αλλά ο Πρωθυπουργός Καραμανλής εξέφρασε την αντίθεσή του σ' αυτό το ταξίδι, και υπέβαλε την παραίτησή του στις 11 Ιουνίου του 1963. 

Αμέσως μετά την παραίτηση του Καραμανλή, ο Βασιλεύς Παύλος προέβη σε δήλωση με την οποία υπογράμμιζε την επιθυμία του για τη διατήρηση αρμονικών σχέσεων με "το γενναίο Βρετανικό λαό", ο οποίος "ανέκαθεν μας στέκεται αρωγός σε καιρούς κινδύνου" και έκανε το ταξίδι. Λίγο μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα, ο Βασιλεύς Παύλος Α΄ ασθένησε. Ανέβαλε όμως την πραγματοποίηση χειρουργικής επέμβασης για μετά τη διεξαγωγή των Γενικών Εκλογών, που έλαβαν χώρα στις 16 Φεβρουαρίου του 1964 με νίκη της Ενώσεως Κέντρου του Γεωργίου Παπανδρέου. Ο Βασιλεύς υπεβλήθη σε εκτεταμένη επέμβαση για καρκίνο του στομάχου στις 20 Φεβρουαρίου, αφού είχε ορκίσει την προηγούμενη μέρα τη νέα κυβέρνηση. Πρίν την εγχείρηση, ο Βασιλεύς Παύλος είχε επίσης φροντίσει να κατοχυρώσει το Διάδοχο Κωνσταντίνο ως Αντιβασιλέα. Πέθανε στις 6 Μαρτίου του 1964.


Το πολιτικό κλίμα της εποxής είναι ιδιαίτερα ταραγμένο και η εμπιστοσύνn στn δραxμή έχει κλονισθεί. Ο πληθωρισμός συνεxίζει να κυμαίνεται σε υψηλά επίπεδα. Η ανάκαμψn της οικονομίας αργεί αλλά τα πρώτα δύσκολα μεταπολεμικά αυτά χρόνια η ξένη βοήθεια προς την Ελλάδα είναι σημαντικότατη. Η Αγγλία Θα χορηγήσει νέο δάνειο ενώ η Βοήθεια της UNNRA είναι πολυτιμότατη. Στα τέλη του 1946 η Αγγλία, κάτω από την πίεση των προβλημάτων που ο B’ Παγκόσμιος πόλεμος της έχει δημιουργήσει, Θα αναγκαστεί να αναδιπλωθεί πολιτικά από την ανατολική Μεσόγειο και την ηγετική της Θέση στην περιοχή Θα αναλάβουν πια οι Ηνωμένες Πολιτείες. Παρά τις προσπάθειες, η πορεία προς την σταθεροποίηση της οικονομίας θα είναι ιδιαίτερα δύσκολη. Η Τράπεζα της Ελλάδος θα συνεχίσει την πώληση χρυσών λιρών ενώ παράλληλα με πλέγμα διατάξεων Θα προσπαθήσει να αστυνομεύσει την αγορά συναλλάγματος.

Αποτέλεσμα είναι η δημιουργία της Νομισματικής Επιτροπής που έχοντας την έδρα της στην Τράπεζα της Ελλάδος, παρακολουθεί και παρεμβαίνει για την τήρηση της νομισματικής πολιτικής. Η δραxμή στο διάστημα αυτό Θα υποτιμηθεί έναντι των ξένων νομισμάτων, ουσιαστικά πέντε φορές με έμμεσους ή άμεσους τρόπους. Στα 1952 Θα τερματισθεί η βοήθεια του αμερικανικού σχεδίου Marshal. ‘Ηδη από το 1950 η κατάσταση δείχνει κάποια σημεία σταθεροποίησης. Ο εμφύλιος έχει λήξει και η χώρα βρίσκεται τουλάχιστον σε περίοδο nρεμίας. Τα πρώτα όμως μεταπολεμικά Χρόνια θα βρουν στις αρχές της δεκαετίας του 1950 τη δραxμή να διατηρείται από την Τράπεζα της Ελλάδος σε μια πλασματική ισοτιμία με τα άλλα διεθνή νομίσματα.  

‘Ετσι τον Απρίλιο του 1953 θα παρθεί μια επώδυνη αλλά αναγκαία απόφαση από την κυβέρνηση του Αλέξανδρου Παπάγου, με ευθύνη του υπουργού Συντονισμού Σπύρου Μαρκεζίνη:  Στις 9 Απριλίου το πρωί οι ‘Ελληνες Θα μάθουν από το ραδιόφωνό τους την υποτίμησn κατά 50% του εθνικού νομίσματος απέναντι στο δολάριο και κατά συνέπεια στα υπόλοιπα διεθνή νομίσματα.   Η υποτίμησn αυτή θα φέρει το δολάριο στις 30 δραxμές. Η ισοτιμία αυτή θα διατηρηθεί για παρά πολλά χρόνια και ίσως η απόφαση αυτή αποτελεί το βασικότερο παράγοντα για την οικονομική ισορροπία των ετών 1953-1972. Η υποτίμηση θα συνδέσει την ισοτιμία της δραxμής με τα διεθνή νομίσματα σύμφωνα με την παγκόσμια οικονομική συνδιάσκεψη του Βreffοn Woods.

Τον Μάιο του 1957 μια πρωτοβουλία έξι Ευρωπαϊκών Χωρών που θα υλοποιηθεί στην Ρώμη, θα είναι η αρχή της ευρωπαϊκής οικονομικής κοινότητας, της νέας ευρωπαϊκής προσπάθειας για ανάπτυξη και ειρήνη. Οι έξι Χώρες που πρώτες θα υπογράφουν είναι: Η Γερμανία, Γαλλία, Βέλγιο, Λουξεμβούργο, Ιταλία και Ολλανδία. Ακολούθησε μία περίοδος πρωτοφανούς για την Ελλάδα οικονομικής ανάπτυξης, που συνδυάστηκε με επίσης πρωτοφανή για τη διάρκειά της νομισματική σταθερότητα. Για είκοσι χρόνια, από το 1954 έως το 1973, η Ελλάδα γνώρισε ετήσιους ρυθμούς αύξησης του ΑΕΠ της τάξεως του 7%, σε συνδυασμό με ρυθμούς πληθωρισμού χαμηλότερους από 4%.

/Κορυφή/     


Copyright © 2000  [by John Baibakis]. All rights reserved.